مروری بر دانشنامه برج نوری

عدسی‌های فانوس دریایی فرنل بر اساس ترتیب رتبه‌بندی می‌شوند. و یک لنز مرتبه ششم کوچکترین آنهاست. ترتیب بر اساس فاصله کانونی لنز است. برج نوری لنز مرتبه اول بیشترین فاصله کانونی را دارد و لنز ششم کوتاه ترین فاصله کانونی را دارد. فانوس های دریایی معمولاً از لنزهای درجه اول، دوم یا سوم استفاده می کنند، در حالی که چراغ های بندری و چراغ های دریایی از لنزهای درجه چهارم، پنجم یا ششم استفاده می کنند.

ساختمان اجزاء اتاق فانوس فانوس دریایی از اواسط دهه 1800

در حالی که ساختمان های فانوس دریایی بسته به مکان و هدف متفاوت هستند، آنها تمایل به اجزای مشترک دارند. یک ایستگاه نور شامل برج فانوس دریایی و تمام ساختمان‌های جانبی، مانند محل زندگی نگهبان، خانه سوخت، قایق‌خانه و ساختمان علامت‌دهنده مه است. فانوس دریایی خود از یک ساختار برجی تشکیل شده است که از اتاق فانوس که در آن نور کار می کند پشتیبانی می کند.

اتاق فانوس، محفظه ای شیشه ای در بالای برج فانوس دریایی است که حاوی لامپ و عدسی است. شیشه های طوفان شیشه ای آن توسط مونتین های فلزی (نوارهای شیشه ای) که به صورت عمودی یا مورب اجرا می شوند، پشتیبانی می شوند. در بالای اتاق فانوس یک تهویه ضد طوفان طراحی شده است که برای حذف دود لامپ ها و گرمای ایجاد شده در محفظه شیشه ای طراحی شده است. یک میله صاعقه و سیستم زمین متصل به سقف گنبد فلزی یک مجرای امن برای هرگونه برخورد صاعقه فراهم می کند.

بلافاصله در زیر اتاق فانوس معمولاً یک اتاق دیده بان یا اتاق خدمات است که در آن سوخت و سایر لوازم نگهداری می شد و نگهبان فانوس ها را برای شب آماده می کرد و اغلب به نگهبانی می ایستاد. دستگاه های ساعت (برای چرخاندن لنزها) نیز در آنجا قرار داشتند. در یک برج فانوس دریایی، یک سکوی باز به نام گالری اغلب در خارج از اتاق دیده بان (به نام گالری اصلی) یا اتاق فانوس (گالری فانوس) قرار دارد. این عمدتا برای تمیز کردن بیرون پنجره های اتاق فانوس استفاده می شد.

[ بازدید : 17 ] [ امتیاز : 0 ] [ نظر شما : ]

صخره‌های ادیستون خطر بزرگی برای غرق شدن کشتی برای دریانوردانی بود که از کانال مانش عبور می‌کردند. اولین فانوس دریایی ساخته شده در آنجا یک سازه چوبی برج نوریهشت ضلعی بود که توسط 12 پایه آهنی محکم در صخره لنگر انداخته بود و توسط هنری وینستانلی از سال 1696 تا 1698 ساخته شد. اولین برجی در جهان بود که به طور کامل در معرض دریای آزاد قرار گرفت.

جان اسمیتون، مهندس عمران، فانوس دریایی را از سال 1756 تا 1759 بازسازی کرد؛ برج او یک گام بزرگ به جلو در طراحی فانوس‌های دریایی بود و تا سال 1877 مورد استفاده قرار گرفت. او شکل فانوس دریایی خود را با استفاده از بلوک‌های گرانیتی از شکل درخت بلوط الگوبرداری کرد. او "آهک هیدرولیک" را دوباره کشف کرد و از آن استفاده کرد، شکلی از بتن که در زیر آب مورد استفاده رومی ها قرار می گیرد، و تکنیکی را برای محکم کردن بلوک های گرانیتی با استفاده از اتصالات دم کبوتر و رولپلاک های مرمری توسعه داد. اگرچه اسمیتون مجبور شد ضخامت برج را به سمت بالا کاهش دهد، به همین دلیل برج را روی یک شیب ملایم به سمت داخل منحنی کرد. این پروفیل دارای مزیتی بود که به آن اجازه می‌داد تا مقداری از انرژی امواج در اثر برخورد با دیوارها از بین برود. فانوس دریایی او نمونه اولیه فانوس دریایی مدرن بود و همه مهندسان بعدی را تحت تأثیر قرار داد.

نسخه بازسازی شده جان اسمیتون از فانوس دریایی Eddystone، 1759. این نشان دهنده یک گام بزرگ به جلو در طراحی فانوس دریایی است.

یکی از این تأثیرات رابرت استیونسون بود که خود یکی از شخصیت های مهم در توسعه طراحی و ساخت فانوس دریایی بود. بزرگترین دستاورد او ساخت فانوس دریایی بل راک در سال 1810 بود که یکی از چشمگیرترین شاهکارهای مهندسی آن عصر بود. این سازه مبتنی بود. بر اساس طرح اسمیتون، اما با چندین ویژگی بهبود یافته، مانند گنجاندن چراغ‌های دوار، متناوب بین قرمز و سفید. استیونسون نزدیک به پنجاه سال برای هیئت فانوس دریایی شمالی کار کرد و در طی این مدت، ساخت و ساز و بعداً بهبود فانوس‌های دریایی متعدد را طراحی و نظارت کرد.

[ بازدید : 14 ] [ امتیاز : 0 ] [ نظر شما : ]

نورپردازی داخلی اشکال نورپردازی شامل نورپردازی طاقچه ای است که مانند اکثر نورپردازی های دیگر غیر مستقیم است. این کار اغلب با نور فلورسنت برج نوری (برای اولین بار در نمایشگاه جهانی 1939 موجود شد) یا نور طناب، گاهی اوقات با نور نئون و اخیراً با نور نوار LED انجام می شود. این نوعی نور پس زمینه است.

نورپردازی زیرزمینی یا نزدیک به دیوار می‌تواند کلی یا یک وال‌شوی تزئینی باشد، گاهی اوقات برای نشان دادن بافت (مانند گچ یا گچ) روی دیوار استفاده می‌شود، اگرچه ممکن است عیوب آن را نیز نشان دهد. اثر به شدت به نوع دقیق منبع نور استفاده شده بستگی دارد.

نورپردازی توکار (که در کانادا اغلب به آنها "چراغ قابلمه"، "چراغ قوطی" یا "کلاه بلند" در ایالات متحده گفته می شود) محبوب است، با وسایلی که در ساختار سقف نصب می شوند تا هم سطح با آن به نظر برسند. این نورهای پایین می توانند از نورافکن های باریک استفاده کنند. یا نورافکن‌های با زاویه بازتر، که هر دو لامپ‌هایی هستند که بازتاب‌دهنده‌های خاص خود را دارند. همچنین نورهای رو به پایین با بازتابنده‌های داخلی برای پذیرش لامپ‌های معمولی A (لامپ‌های نور) طراحی شده‌اند که معمولاً هزینه کمتری نسبت به لامپ‌های بازتابنده دارند. نورهای پایین می‌توانند رشته‌ای باشند. فلورسنت، HID (تخلیه با شدت بالا) یا LED.

نورپردازی مسیر، که توسط Lightolier اختراع شد، در یک دوره زمانی محبوب بود، زیرا نصب آن بسیار ساده تر از نورپردازی توکار بود، و وسایل جداگانه تزئینی هستند و به راحتی می توان آنها را به سمت دیوار نشانه رفت. اخیراً در مسیرهای ولتاژ پایین محبوبیت زیادی پیدا کرده است، که اغلب شبیه به پیشینیان خود نیستند، زیرا آنها مسائل ایمنی سیستم های ولتاژ خط را ندارند، و بنابراین به خودی خود حجم کمتری دارند و بیشتر تزئینی هستند. یک ترانسفورماتور اصلی، به جای اینکه هر وسیله نوری ترانسفورماتور خط به ولتاژ پایین خودش را داشته باشد، همه وسایل روی مسیر یا میله را با 12 یا 24 ولت تغذیه می کند. نقاط سنتی و سیل و همچنین وسایل آویزان کوچک دیگر وجود دارد. یک نسخه اصلاح شده از این نورپردازی کابلی است که در آن چراغ ها تحت کشش از کابل های فلزی برهنه آویزان شده یا بر روی آن ها بسته می شوند.

[ بازدید : 17 ] [ امتیاز : 0 ] [ نظر شما : ]

نورافکن القایی هالوژن و بدون الکترود نیز وجود دارد. اولین زمین ورزشی با نور LED در بریتانیا در 6 سپتامبر 2014 در باشگاه ورزشی Taunton Vale روشن برج نوری شد.

نورپردازی

روشنایی یا روشنایی استفاده عمدی از نور برای دستیابی به اثرات عملی یا زیبایی شناختی است. نورپردازی شامل استفاده از منابع نور مصنوعی مانند لامپ ها و وسایل روشنایی و همچنین استفاده از نور طبیعی با گرفتن نور روز است. نور روز (با استفاده از پنجره ها، نورگیرها یا قفسه های روشن) گاهی به عنوان منبع اصلی نور در طول روز در ساختمان ها استفاده می شود. این می تواند به جای استفاده از نور مصنوعی، که بخش عمده ای از مصرف انرژی در ساختمان ها را نشان می دهد، در مصرف انرژی صرفه جویی کند. نور مناسب می تواند عملکرد کار را بهبود بخشد، ظاهر یک منطقه را بهبود بخشد، یا اثرات روانی مثبتی بر سرنشینان داشته باشد.

با کشف آتش، اولین شکل روشنایی مصنوعی که برای روشن کردن یک منطقه استفاده می شد، آتش کمپ یا مشعل بود. در اوایل 400000 سال پیش، آتش در غارهای انسان پکنی شعله ور شد. مردم ماقبل تاریخ از چراغ های نفتی اولیه برای روشن کردن محیط اطراف استفاده می کردند. این لامپ ها از مواد طبیعی مانند سنگ ها، صدف ها، شاخ ها و سنگ ها ساخته می شدند، پر از چربی بودند و دارای فیتیله الیافی بودند. لامپ ها معمولا از چربی های حیوانی یا گیاهی به عنوان سوخت استفاده می کنند. صدها عدد از این لامپ ها (سنگ های توخالی کار شده) در غارهای Lascaux در فرانسه امروزی پیدا شده است که قدمت آنها به حدود 15000 سال پیش می رسد. از حیوانات روغنی (پرندگان و ماهی ها) نیز پس از نخ زدن با فتیله به عنوان چراغ استفاده می شد. کرم شب تاب به عنوان منبع روشنایی استفاده شده است. شمع ها و لامپ های شیشه ای و سفالی نیز اختراع شدند. لوسترها شکل اولیه "لوازم نور" بودند.

[ بازدید : 16 ] [ امتیاز : 0 ] [ نظر شما : ]

در سال 1968، اولین تاسیسات دائمی روشنایی دکل بلند ایالات متحده در آبرن، واشنگتن در جنوب سیاتل آغاز شد. اولین برج‌های آمریکایی 100 فوت برج نوری (30 متر) ارتفاع داشتند و سیستم روشنایی ثابتی داشتند که نمی‌توانست پایین بیاورد. پروژه بعدی در سال 1968 یک برج روشنایی ثابت 150 فوتی (46 متری) را در خط ایالت تگزاس-آرکانزاس به همراه دو برج 100 فوتی (30 متری) دیگر با نور ثابت در دو طرف مرز ایالتی نشان داد. تا سال 1969/70، سیستم‌های وینچ برای سیستم‌های روشنایی توسعه یافتند و چندین برج 175 فوتی (53 متری) در دالاس و هیوستون نصب شدند و به‌زودی برج‌های 200 فوتی (61 متری) نصب شدند. اعتقاد بر این است که هیوستون پیشروترین شهر جهان در زمینه نورپردازی با دکل بالا در امتداد آزادراه هایش است. با وجود این، بلژیک به عنوان دارای بهترین آزادراه های جهان شناخته می شود.

برج های روشنایی با دکل بلند مدرن معمولاً بین 125 تا 175 فوت (38 تا 53 متر) ارتفاع و تقریباً 700 فوت (210 متر) فاصله دارند.

برج‌های مهتابی در آستین، تگزاس به‌عنوان تأثیر عمده‌ای بر طراحی TxDOT برای برخی از اولین برج‌های نورپردازی مدرن در ایالات متحده در دهه‌های 1960 و 1970 عمل کردند.

چراغ خیابان، تیر چراغ، تیر چراغ، تیر چراغ، چراغ خیابان، استاندارد نور یا استاندارد لامپ منبع نور برجسته در لبه جاده یا مسیر است. چراغ های مشابهی ممکن است در سکوی راه آهن یافت شود. هنگامی که توزیع برق شهری در کشورهای توسعه یافته در قرن بیستم فراگیر شد، چراغ‌های خیابان‌های شهری نیز به دنبال داشت، یا گاهی اوقات چراغ‌ها روشن می‌شد.

جزئیات یک چراغ خیابانی از پاریس

جزئیات یک چراغ خیابان با کوپید، در ساختمان پارلمان اتریش (وین)

بسیاری از لامپ‌ها دارای فتوسل‌های حساس به نور هستند که در مواقعی که نور محیطی کم و زیاد است، مانند هنگام غروب، طلوع، یا در شروع شرایط آب و هوایی تاریک، لامپ را به طور خودکار فعال می‌کنند. این عملکرد در سیستم های روشنایی قدیمی تر می تواند با کمک صفحه خورشیدی انجام شود. بسیاری از سیستم‌های روشنایی خیابانی به جای سیم‌کشی از یک پست برق به پست دیگر به زیر زمین متصل می‌شوند. چراغ های خیابانی منبع مهمی از روشنایی امنیت عمومی هستند که برای کاهش جرم و جنایت در نظر گرفته شده است.

[ بازدید : 19 ] [ امتیاز : 0 ] [ نظر شما : ]